Chaos troef!
Net op het moment dat ik denk, dat er weer wat ruimte in mijn hoofd komt en ik zowaar wat heb geslapen, komt de man met de hamer langs. Met een ferme tik doet hij me eraan herinneren, dat ik er nog lang niet ben.
Soms zijn er van die momenten dat de fundamenten waarop ik mijn leven wederopbouw, plotseling schudden en wankelen. Voor mij was de spreekwoordelijke druppel een recente gebeurtenis vol dreiging. Die kwam ineens heel dichtbij en voerde mij terug naar een tijd vol chaos, gevaar en verlies. In een fractie van een seconde ging mijn schakelaar om. Een storm die vanuit het niets opkwam en mijn wereld deed imploderen. Het heeft mijn zorgvuldig opgebouwde houvast en structuur laten vervagen. Nu zijn het alleen nog schimmen van wat ze waren. Ik ben verdwaald in de chaos die is ontstaan en ik loop als een kip zonder kop tegen muren. Het kost al mijn kracht om niet volledig in te storten.
Het is alsof de grond onder mijn voeten is veranderd in drijfzand. Ik kijk machteloos toe hoe mijn vertrouwde routines erin wegzakken. De structuur, die ik zo hard nodig heb en mijn anker is, lijkt nu mijlenver weg. De dagen die ik zo voorspelbaar mogelijk indeel, zijn veranderd in een wirwar van onzekerheid en angst.
Ik probeer om positief te blijven, maar het is pittig. De last van herbeleving drukt zwaar op mijn schouders. De berg die ik beklim lijkt ineens een niet te nemen steile klif. Ik sta in het dal en kijk omhoog. Ik vecht om te blijven staan, om niet te bezwijken onder de druk van mijn emoties. Het gaat nog maar net. Zelfs het kleinste lichtpuntje wordt verduisterd door de zwaarte van het zwarte gat van mijn gedachten.
Op deze momenten, waarin alles donker is, lijkt het idee van herstel vaag en onbereikbaar. Het enige dat ik doe, is leven van dag tot dag en stap voor stap. Ik hoop dat de donkere wolk zal verdwijnen om weer plaats te maken voor het licht van hoop en optimisme. Maar vandaag is het een uitdaging om niet te verdrinken in het drijfzand van mijn gedachten. Ik wil niet toegeven aan de neiging om op te geven. Ik weiger dit de rest van mijn leven te laten bepalen, maar @#$@%@!!! (vul zelf maar een aantal krachttermen in) het is een hele opgave.
Hoewel het moeilijk is, probeer ik vast te houden aan mijn geloof dat er licht is aan het einde van deze tunnel. Ik zet al mijn copingmechanismen en veerkracht in en ik put kracht uit de kleine overwinningen die ik nog steeds behaal, hoe klein ook. Ik voel me gesterkt door de mensen om me heen, die mij steunen. Mijn dierbaren. En jullie, de volgers van deze blogserie, die mij vertellen dat wat ik doe zin heeft. Elke dag dat ik op de been blijf, elke glimlach die ik ondanks alles kan vinden, is een babystapje in de richting van herstel.
Ik heb een hekel aan de slachtofferrol en ik heb een hekel aan klagen. En daarom, ondanks dat het zwaar en emotioneel uitputtend is om te proberen positief te blijven in deze situatie waarin chaos troef is, blijf ik hopen en vechten. Ik geloof er heilig in dat er kracht schuilt in mijn veerkracht. Ook weiger ik toe te geven aan de duisternis die me wil opslokken. Ik kijk uit naar de dag waarop ik mijn structuur zal terugvinden en mijn wereld weer voorspelbaar en daardoor veiliger wordt. Dan zal ik verder gaan met herstellen, sterker en veerkrachtiger dan ooit tevoren.
Liefs, Erik
PS: Ik schrijf deze blogserie om jullie een kijkje te geven in mijn leven met hoofdproblemen. Angststoornis (PTSS), depressie en morele verwondingen zijn demonen waarmee ik worstel. In mijn blogs deel ik wat ik meemaak, wat ik voel, en ondanks dat ik altijd probeer om de positieve kant te blijven zien, en te reflecteren hoe ik negatieve dagen kan omdraaien naar een les of inzicht, lukt dat me heel soms (tijdelijk) niet. Dan is chaos troef! En ook dat deel ik. Niet alleen gladde succesverhalen, maar juist ook de worsteling mag gehoord (gelezen) worden. Voor anderen die net als ik vechten tegen onzichtbare vijanden, maar ook voor hun dierbaren en omgeving. Hoofdproblemen heb je namelijk niet alleen…
Het is wat het is. Wees lief voor jezelf en elkaar en zoals ik laatst ook al zei: “Morgen weer een nieuwe dag en anders overmorgen, of daarna, of daarna..”