De overweldigende impact van triggers. Ik heb lang getwijfeld, maar toch besloten om er eens iets over te schrijven. Wat gebeurt er, hoe voelt het en hoeveel kost het me? Ik hoop het invoelbaar te maken door een ervaring van nog niet zo lang geleden te delen.
Het is een zonnige zondag, en ik zit met mijn twee jongens in de tuin. We drinken de zoveelste kop koffie☕️. Het is laat in de middag en de enige geluiden komen van de natuur om me heen, slechts af en toe doorbroken door het geluid van een auto op de snelweg in de verte🚗. Deze dag is eigenlijk een heel gewone (dat is op zich ongewoon) dag. En op dat moment verandert alles, in een oogwenk… Een plotselinge, vluchtige geur vliegt voorbij, en mijn wereld stort in…🤯
Voor de meeste mensen is de geur van een barbecue misschien slechts iets dat het water in de mond doet lopen😋. Ook bij mijn jongens. Dat werkt voor mij het anders. Die ene vluchtige geur van een hamburger (die te lang geroosterd wordt) zet een stortvloed van overweldigende emoties en herinneringen in gang. In een fractie van een seconde. Bovendien brengt deze geur me onmiddellijk terug naar een tijd en een plaats die ik niet wil herbeleven. Maar wat ik wil, is iets waar een trigger geen rekening mee houdt… Dus de schakelaar wordt omgezet..📢
Getriggered.
De symptomen en de impact van triggers zijn verwoestend en vaak oncontroleerbaar. Bovendien geeft het direct een intense fysieke reactie. Ik kokhals🤢. Mijn ademhaling versnelt, mijn hart bonst in mijn keel, ik begin te zweten, mijn handen worden klam en mijn hele lichaam begint te trillen. In een fractie van een seconde sta ik op scherp, in een staat van paraatheid alsof mijn leven op het spel staat. De wereld om me heen voelt plotseling onveilig en bedreigend. Ik sta weer middenin de film van jaren geleden en ik beleef de chaos opnieuw. In alle hevigheid. 😡
Adrenaline giert door mijn lichaam, en de herinneringen aan een slachtoffer van een aanslag in die verre oorlogszone overspoelen mijn gedachten. Het is alsof ik weer in de operatiekamer ben, omringd door de ziekmakende geur van een verbrand lijf. Maar dit is niet de realiteit. Dit is een trigger die me meesleurt naar het verleden, en ik worstel om terug te keren naar het heden. Mijn vingers zijn wit van het knijpen in de armleuning van de tuinstoel. “Het is een barbecue, pa. Je bent in Steenwijk. Het is 2023. Het is veilig. Het is zondag en we drinken koffie in de tuin. Een paar huizen verderop is iemand aan het bbq-en.🍗🍖” In de verte hoor ik de echo van de stem van mijn zoon.
Terug naar het hier en nu.
Het proces van terugkeren naar het nu is een intensieve strijd. Het kost heel veel kracht. Hierdoor word ik helemaal leeggezogen. Ik moet mezelf eraan herinneren dat ik niet langer in Afghanistan ben, dat ik thuis ben en dat ik omringd ben door mijn kinderen en de vrede van het heden. Mijn zoons helpen mee door op kalme toon geruststellende woorden te spreken die mij eraan herinneren dat ik thuis ben. Het vergt al mijn innerlijke kracht om de overweldigende paniek onder controle te krijgen. 💪🏻😒
Wanneer ik de weg naar het hier en nu terugvind, begin ik hardop te schelden en tieren. Opnieuw kokhals ik. “Ben je er weer?, vraagt mijn zoon. Ik knik naar hem, maar mijn ogen blijven gefixeerd op de richting waar de geur vandaan kwam👃🏻.
Het het herstellen van een trigger houdt niet op bij het terugkeren naar het hier en nu. De komende dagen zal ik opnieuw veel energie moeten investeren om te herstellen van de emoties die een trigger oproept. Het is een intensief proces van zelfzorg. Ik moet mijn lichaam en geest weer in balans brengen na die plotselinge tsunami van emoties.🌊
Sterker dan de herinneringen.
Leven met PTSS is een strijd, waarbij triggers en de impact van triggers helaas onvermijdelijk zijn. Maar het is ook een voortdurende reis van genezing en herstel. Ik blijf leren hoe ik kan omgaan met triggers en hoe ik mezelf terug kan brengen naar het heden. Hierdoor bouw ik steeds meer veerkracht op. Ook vind ik manieren om mijn innerlijke rust en vrede te bewaren. Het is door vele behandelingen al heel erg veel beter geworden. Het overkomt me nog wel, maar af en toe. Dus, het is een langdurige reis, maar ik weet dat ik sterker ben dan de herinneringen die me proberen te overweldigen. Punt!💪🏻
Liefs, Erik❤️