Wat een prachtige afsluiting van een bewogen dag had moeten worden veranderde in een oogwenk in een nieuw hoofdstuk van onzekerheid en angst. Een dreigende situatie heeft mijn wereld plotseling en opnieuw in een schaduw van onveiligheid gehuld. Ik verkeer constant in staat van paraatheid, en nu maximaal in de vechtstand. 🥋
De kleinste geluiden worden plotseling alarmbellen🚨⏰, en situaties die voor anderen onschuldig lijken, zetten mijn wereld op zijn kop. Het is mijn dagelijkse strijd om mijn angsten onder controle te houden, om mijn zenuwen te kalmeren en een gevoel van “het is normaal” te behouden.
Het moment dat ik vernam dat mijn dierbaren bedreigd werden, was het moment dat alle in de laatste weken, nee maanden opgebouwde spanning in mijn gezicht implodeerde en mijn stoppen doorsloegen.🤯 Inmiddels word ik geholpen door medicatie. Antipsychotica moet de storm in mij doen laten liggen, want iedere trigger laat mij ontploffen.
Wat ons is overkomen, heeft me geleerd dat ik vanaf nu harde keuzes ga maken over waar ik nog naartoe ga en met wie ik mijn tijd doorbreng.⏱️ Wat doe ik nog wel en waar bedank ik voor. Het is een voortdurende balans tussen mezelf beschermen en niet toegeven aan de angst. Hoewel het jammer is dat ik vanaf nu bepaalde plaatsen of situaties moet vermijden, is het belangrijkste dat ik voor mezelf kies om op de been te blijven.
De weg naar herstel is lang en hobbelig, maar ik blijf vechten. Samen met mijn dierbaren en professionele hulp kom ik elke dag een stapje dichter bij een gevoel van relatieve veiligheid en rust. Bedankt voor alle fijne steunbetuigingen. Het is fijn om jullie begrip te voelen. ☺️🙏🏻
Vanaf vandaag zoek ik met mijn gezin een stille plek op met weinig prikkels om onze batterij op te laden en te verwerken. Pas goed op jezelf en elkaar.
Erik uit.❤️